Sprawiają wrażenie nieobecnych, ”bujających w obłokach”. Słyszą, ale nie przetwarzają tego, co się do nich mówi. Widzą, ale nie rejestrują, tego co się dzieje w ich polu widzenia. Na ogół są bardzo spokojne, nie przeszkadzają w prowadzeniu lekcji.
Są to dzieci z ADD czyli z Zespołem Zaburzeń Koncentracji Uwagi, występujących bez nadpobudliwości i impulsywności, jak w przypadku dzieci z ADHD.
Jakie są przyczyny zespołu ADD? Według specjalistów przyczyn należy upatrywać
w deficytach funkcjonowania płatów czołowych, odpowiadających za koncentrację, zdolność planowania i motywację. Możliwą przyczyną mogą być także predyspozycje genetyczne.
W diagnostyce ADD powinien brać udział zespół specjalistów, a więc psycholog, psychiatra, neurolog oraz pediatra.
Jak zatem przejawia się ów stan neurologiczny w funkcjonowaniu dziecka?
Dzieci te mają trudności zarówno w sferze poznawczej, jak i emocjonalnej. Cechuje je:
– dezorganizacja,
– zaburzenia funkcji wykonawczych, a co za tym idzie trudności w planowaniu pracy
i wyznaczaniu sobie zadań,
– trudności z wykonywaniu kilku czynności jednocześnie,
– szybka dekoncentracja,
– niechęć wobec zadań wymagających dłuższego wysiłku umysłowego,
– tendencja do gubienia przedmiotów, zapominania o obowiązkach,
– brak dbałości o szczegóły.
Wśród objawów emocjonalnych często znajduje się niska samoocena i labilność emocjonalna. Trudności w sferze emocji mogą być różne, w zależności od temperamentu dziecka.
Jak wygląda leczenie zespołu ADD i czy jest ono możliwe?
Leczenie farmakologiczne u dzieci stosuje się rzadko, ponieważ leki mają duże skutki uboczne. Podstawą leczenia jest zatem terapia poznawczo-behawioralna oraz stosowanie ćwiczeń relaksacyjnych. Należy jednak zaznaczyć, że rodzice w swoim postępowaniu mogą pomóc dziecku z ADD. Oto kilka podstawowych zasad:
– instrukcje i polecenia kierowane do dziecka powinny być krótkie. Ważne, by w tym czasie utrzymywać z dzieckiem kontakt wzrokowy,
– pomagajmy dzieciom w planowaniu ich obowiązków szkolnych i domowych, a także nadzorujmy proces nauczania,
– uczestniczmy w podejmowanych przez dziecko działaniach, wyznaczeniu celów (które powinny być niezbyt odległe),
– uczmy zdolności finalizowania podjętych zadań,
– ważna jest rutyna i regularność w rozkładzie dnia dziecka.
Dzieci z ADD są bardzo kreatywne i pomysłowe. Mają szerokie zainteresowania i są ciekawe świata. Ich mózg jednak ma trudności z hierarchizacją docierających bodźców. Przy odrobinie naszego wsparcia mają szansę pokazania innym swoich uzdolnień i mocnych stron.
Opracowanie: mgr Aleksandra Flasz-Gębarowska, psycholog