„Prawdziwym majątkiem człowieka jest jego pamięć. Nic innego nie decyduje
o tym, czy jest bogaty, czy prawdziwie biedny”.
– Aleksander Smith
Pamięć to funkcja, a zarazem zdolność umysłu do przechowywania i odtwarzania informacji. Jest jedną z tych umiejętności układu poznawczego, dzięki któremu możemy uczyć się nowych rzeczy.
Pamięć dzielimy na dwa rodzaje: pamięć świeżą – krótkotrwałą i pamięć starą – długotrwałą (William James, 1890 r.)
Pamięć krótkotrwała to zdolność zapamiętywania tego, co jest odbierane aktualnie przez zmysły. Jest to pamięć robocza, najbardziej nietrwała. Ten rodzaj pamięci umożliwia nam uczenie się nowych informacji, prowadzi do przetwarzania i powstawania pamięci długotrwałej.
Pamięć długotrwała powstaje z przetworzenia świeżej pamięci w hipokampie i jest zakodowana w rożnych ośrodkach korowych. Odpowiedzialna jest za trwałe przechowywanie informacji.
Efektywne uczenie się stanowi podstawę szybszego przyswajania wiedzy. Stosując efektywne metody nauki sprawiamy, że uczone informacje szybciej trafiają do pamięci długotrwałej, dzięki czemu będziemy mogli je „wydobywać” gdy będą nam potrzebne.
Jedną z metod szybkiego uczenia się jest ŁAŃCUCHOWA METODA SKOJARZEŃ. Aby z niej skorzystać przyda się kilka rad:
– ważne, by przejaskrawiać skojarzenia,
– należy swoje skojarzenia wprawiać w ruch, dynamizować, nadawać im akcji,
– pamiętaj, że ilość ma znaczenie – jeśli wyolbrzymisz ilość przedmiotów, to łatwiej zapadnie to w pamięć, niż jeden przedmiot,
– można zastępować jedne przedmiotu drugimi i kolejnymi, żeby z jedną czynnością skojarzyć większą ilość przedmiotów.
Przejdźmy do ćwiczenia.
Oto 15 słów, które zapamiętasz już za pierwszym razem używając Łańcuchowej Metody Skojarzeń:
- Dywan,
- List,
- Słoik,
- Łóżko,
- Łosoś,
- Krzesło,
- Szkło,
- Telefon,
- Gwóźdź,
- Komputer,
- But,
- Długopis,
- Ciastko,
- Szklanka,
- Cegła
Teraz próbujemy łączyć te słowa przy pomocy śmiesznych, przerysowanych, dynamicznych wyobrażeń.
Najpierw kodujemy pierwsze słowo (by to zrobić, dobrze je skojarzyć ze sobą, np. stoję na dywanie w swoim domu).
Następnie należy skojarzyć pierwsze słowo z kolejnym, np. na dywanie rozpada się skrzynka na listy i wypada z niej pełno listów.
W tym miejscu przestajemy już myśleć o pierwszym słowie; tworzymy powiązanie między drugim i trzecim słowem, np. wyobrażamy sobie, że próbujemy posprzątać te listy wciskając je do słoika.
Z kolejnymi słowami robimy dokładnie tak samo – łączymy za pomocą skojarzeń: słoik rzucamy na łóżko, a na łóżku siedzi wielki łosoś, który pod wpływem uderzenia przeskakuje na krzesło. Krzesło wpada w poślizg i ląduje na ścianie zrobionej ze szkła. Szkło wydaje dźwięk, taki jak telefon, tylko głośniejszy i z naszą ulubioną muzyką. Telefonu nie udaje się wyłączyć, więc wbijam w niego gwóźdź. Okazuje się, że gwóźdź był tak długi, że przebił też komputer. Chcę sprawdzić, czy działa, ale okazuje się, że komputer ma nogi i buty i zaczyna uciekać. Z butów zaczynają wypadać moje ulubione kolorowe długopisy. Biorę jeden długopis i rysuję wzorki na ciastkach. Już chcę zjeść pyszne, pachnące ciastko, gdy wpada mi ono do szklanki. Ze złości rozbijam tę szklankę cegłą.
Sprawdzisz, czy uda Ci się powtórzyć wszystkie słowa?
Spróbuj wykorzystać tę metodę na początek w prosty sposób, np. robiąc listę na zakupy. Jeśli zrobisz sobie nawyk kojarzenia w pamięci różnych słów, zobaczysz, że ta metoda przyda się także przy zapamiętywaniu wielu informacji potrzebnych w szkole
i w domu.
Powodzenia!
Opracowała: mgr Anna Romanowicz, psycholog
Źródło:
„Sekrety superpamięci”, Harry Lorayne